Εσύ μου φαίνεσαι λίγο έκπληκτη
Γιατί παραμένω εδώ αδιάφορος
Σαν να μην είχες μιλήσει
Σχεδόν σαν να μην είχες τίποτα να πεις
Ερωτεύτηκες
Τι υπάρχει που δεν φεύγει;
Εγώ θα μπορούσα γι'αυτό τώρα να υποφέρω
Για προφανής λόγους υπερηφάνειας και φύλου;
Κι όμως τίποτα όχι
Δεν νιώθω τίποτα όχι
Κανέναν πόνο
Δεν υπάρχει ένταση
Δεν υπάρχει συγκίνηση
Κανένας πόνος
Όταν ήσουν αναποφάσιστη,και πάλευες
Ανάμεσα στο να αγκαλιάζεις εμένα ή την ζωή
Θυμάσαι τις αβάσταχτες σιωπές μου
Που εσύ πίστευες για ζήλεια
Για ανύπαρκτες ερωμένες;
Τότε διαισθανόμουν ήδη
Ότι υπήρχε κάτι που μου διέφευγε
Εκείνη η εύθραυστη,αιθέρια συνάφεια
Του παιδιού δίχως υπερβολική υπομονή
Δεν νιώθω τίποτα,όχι
Τώρα τίποτα όχι
Κανέναν πόνο
Δεν υπάρχει ένταση
Δεν υπάρχει συγκίνηση
Κανένας πόνος
Το τζάμι δεν έσπασε από πέτρα
Αλλά από το πεπειραμένο χέρι ενός αφελή νταή
Το χειροκρότημα για να νιώσεις σημαντικός
Δίχως να αναρωτηθείς για ποιους ανθρώπους
Όλα τα πονηρά βλέμματα που έδινες
Ήταν σκόρπιοι κόκκοι στον άνεμο,κάτι που έχανες
Και μ'εξαντλούσες
Και μ'εξαντλούσες
Και μ'εξαντλούσες
Όμως δεν νιώθω τίποτα όχι
Τώρα τίποτα όχι
Κανέναν πόνο
Δεν υπάρχει ένταση
Δεν υπάρχει συγκίνηση
Κανένας πόνος
Κανέναν πόνος
Κανέναν,κανέναν πόνος