На срцето ми лежи една стара рана,
Која не сака од градите да оди.
И се срцето ми прашува,
Без неа да се живее,
Како ли е, како ли е?!
Оди, оди, несонице,
Да не гледам твојто лице,
Да ми зори болка не ствараат,
Оди, пушти ме да ја сонувам.
На срцето ми лежи една стара рана,
Да го пушти, срцето ја моли.
А таа му е кажала дека
нема долго да го боли,
Но боли, но боли...
Оди, оди, несонице,
Да не гледам твојто лице,
Да ми зори болка не ствараат,
Оди, пушти ме да ја сонувам.