Μολύβι πνίγει τον ουρανό της Βαλτικής, η πολιορκία σφίγγει το λαιμό της πόλης.
Ο Χάλκινος Ιππέας κι ο άγγελος με τον σταυρό για τα τάγματα κουβαλούν πυρομαχικά.
Τα πέτρινα λιοντάρια αφήνουν τα βάθρα τους και με τους μαχητές στην επίθεση ορμούν.
Σκληρή η εκδίκηση των ανυπόταχτων. Επίθεση! Πτώση του σκότους!
Ανυπότακτο - πέρασες μέσα από την κόλαση.
Ανυπότακτο - ηρωικό Λένινγκραντ!
Ανυπότακτο - για πάντα.
Ανυπότακτη - πόλη του Πέτρου!
Η ζωή γράφει με τ’ αδύναμα παιδικά χέρια ημερομηνίες θανάτου στο σάβανο του χιονιού.
Τι θα συνέβαινε τότε μ’ εσένα; Θα μπορούσες να παραμείνεις άνθρωπος;
Να μην παραδοθείς και να μην κλαψουρίζεις, να σκοτώσεις για ψίχες ψωμιού;
Να φυλάξεις το φως της ελπίδας στον ορυμαγδό των γερμανικών βομβαρδισμών;
Ανυπότακτο - πέρασε μέσα από την κόλαση.
Ανυπότακτο - ηρωικό Λένινγκραντ!
Ανυπότακτο - για πάντα.
Ανυπότακτη - πόλη του Πέτρου! [1]
Μαυρίλα, στης Λαντόγκας[2] τον εύθραυστο πάγο, στο νερό της πνίγονται παιδιά.
Ο ήχος του μετρονόμου[3] θλιβερά αριθμεί τους σκοτωμένους στ’ αποκλεισμού τα χρόνια.
Τα νεύρα της πόλης - στην καρδιά της γης, παίρνουν δύναμη και τ’ αναζωογονεί η Άνοιξη.
Ο χάλκινος ιππέας προς τη νίκη πετά σαν αλησμόνητο κι άπιαστο πουλί.
Ανυπότακτο - πέρασε μέσα από την κόλαση.
Ανυπότακτο - ηρωικό Λένινγκραντ!
Ανυπότακτο - για πάντα.
Ανυπότακτη - πόλη του Πέτρου!
Η πόλη του Πέτρου! Ανυπότακτη!