Stavòta, siénte a me, te si' sbagliata!
Tu si' felice? E io chiù felice 'e te!
M'aggio truvato n'ata 'nnammurata,
chélla ca overamènte fa’ pe me!
Chiù bèlla ‘e te
no, nun è nata ancòra,
Ma è ‘nnammurata e sòra
chésta ca sape chiàgnere.
Bèlla nun è,
ma è n’ànema sincèra
cride ca tutte tèneno
n’ànema néra cómm’a tte!
T'aggio lassato e nun me pare ovèro
ch'aggio tenuto 'a forza 'e te lassá.
Ma ciérti vvòte stóngo accussí allèro
ca m'addimmanno io stesso: «Cómme va?»
Chiù bèlla ‘e te
no, nun è nata ancòra,
Ma è ‘nnammurata e sòra
chésta ca sape chiàgnere.
Bèlla nun è,
ma è n’ànema sincèra
cride ca tutte tèneno
n’ànema néra cómm’a tte!
E cómme chiagne 'a 'nnammurata mia
quanno me véde 'e rìdere accussí!
M'a lègge dint'o còre 'sta buscia
e nun perdòna a chi me fa’ suffrí...
Chiù bèlla ‘e te
no, nun è nata ancòra,
Ma è ‘nnammurata e sòra
chésta ca sape chiàgnere.
Bèlla nun è,
ma è n’ànema sincèra
cride ca tutte tèneno
n’ànema néra cómm’a tte!