خاک، خیس از اشک بشر
هوا، افسرده از تاریکی و مرگ
آسمان، سیاه از خوف و اندوه
قلب، سرد از میل و خیانت
حال به پیش میرود به سوی ابدیت
به سوی مکانی که در آن درد هیچگاه متوقف نمیشود
سقوط میکند به عمق بیشتر در تونل تاریکی
ژرف تر
ناپدید میشود