Ve eğer kar gömerse benim...
Mahallemi
Ve eğer ebeveynlerim ağlarsa,
O zaman penceremden seninkine bir tünel kazacağım
Evet, penceremden seninkine bir tünel
Bacadan tırmanıyorsun
Ve benimle ortada buluş
Şehrin ortasında
Ve etrafta başka kimse olmadığından,
Saçlarımızı uzatıyoruz ve tüm bildiklerimizi unutuyoruz
Sonrasında karda yaşamaktan cildimiz kalınlaşıyor
Kafamın içinde uyuyan tüm kurşunları dönüştürüyorsun
Günler karardıkça, altın bir ilahi söylediğini duyuyorum...
Sonra bebeklerimize isim koymaya çalıştık
Ama bütün isimleri unuttuk,
Önceden bildiğimiz isimleri
Ama bazen,
Yatak odalarımızı, ebeveynlerimizin yatak odalarını ve arkadaşlarımızın yatak odalarını hatırlıyoruz
Sonra ebeveynlerimizi düşünüyoruz...
Onlara ne oldu?!
Kafamın içinde uyuyan tüm kurşunları dönüştürüyorsun
Gün karardıkça altın bir ilahi söylediğini duyuyorum
Benim söylemeye çalıştığım şarkı bu...
Renkleri arındır, aklımı arındır
Renkleri arındır, aklımı arındır
Ve renklerin küllerini benim bu kalbime yay!