Nei giardini che nessuno sa [Turkish translation]

Kaba saba, yontulmamış cildini hissediyorsun.

Ruhunun derinliklerinde büyük bir soğukluk.

Oldukça güçleştiriyor, gözyaşlarının dahi

Zemine düşmesini.

Köşebaşlarında, bekleyişlerin bitimsizliği.

Aidiyetinde olmayan mutluluklar.

Bu geçimsiz zaman

Senin aleyhinde hareket ediyor.

Böylece sona eriyor.

Bir pencereye mıhlanmışız, bizler

Melankolik seyircileri

İmkansız mutluluğun.

Ertelenmiş birçok seyahat ve çoktan

Bir sonsuzluğun boş valizleri.

Betimleyemediğin o acı

Ve yalnızca asla bırakmayacağı, ah, asla.

Bu tedirginlik bir sığınak.

Yaşlanışın, zamanın önünde.

Artık mucizeler de görülmüyor

Artık, hayır, görülmüyor artık.

Kulak verme bu oyuncak bebeklere.

Dokunma bu ilaçlara.

Bu rahibenin ne hoş bir karakteri var

Ruhlarla nasıl ilgileneceğini nasıl da biliyor.

Gözlerimi verirdim sana

Görmediğin şeyleri görebilmek için.

Dermanı, sevinci

Yeniden gülümseyişlerini görebilmek için.

Sana her zaman evet demek, her zaman

Ve göklere çıkarabilmek seni

İstediğin, gidebileceğin her yere

Kalbindeki bu yük olmadan artık.

Saklamak için senden, bulutları

Ve seni hasta eden kışı.

İyileştirmek için, yaralarını ve ardından

Yemek yiyebilmen için, birkaç dişini.

Ve ardından seni gülerken görmek için

Ve ardından seni koşarken görmek için

Unutanlar var, ki onlar dikkatsizce

Bir pazar günü bir çiçeği ıskalıyorlar.

Ve ardından sessizlik

Ve ardından sessizlikler

Kimselerin bilmediği bahçelerde

Beyhudelik akar, taşar, yayılır.

Saygı ve harika temizlik vardır orada.

Neredeyse bir çılgınlıktır.

Bilemezsin ne kadar da hoş olduğunu; sana sarılmanın,

Seni burada bulup, savunmanın

Seni giydirip, saçlarını taramanın

Ve vazgeçmemen için fısıldamanın

Kimselerin bilmediği bahçelerde

Hayatın ne kadarı zar zor yürümektedir?

Yalnızca, küçük hastalıklar, kansızlık mı?

Hayallerimiz olmadan bizler hiçbir şeyiz.

Tutun onları, yardım edin onlara.

Yalvarırım, kaybolup gitmelerine izin vermeyin.

Onlar kırılgan ve sürgündeler.

Bir parça sevgiden mahrum bırakmayın onları.

Şimdi bir sükuta gömüldü yıldızlar

Lakin yine de gökyüzünü anlamlı kıldılar

Parlayamaz insanlar

Birer yıldız değilse kendileri de.

Titreşiyor şimdi eller

Çünkü daha güçlü artık esen yeller.

Ayrılmayın şimdi onlardan, hayır,

Ölümü şaşırtmadıkları bir zamanda olmaz.

Bizler, naif insanlarız

Aldıklarımıza rağmen, bazen veremiyoruz.

Unutanlar var, ki onlar dikkatsizce

Bir pazar günü bir çiçeği ıskalıyorlar.

Ve ardından sessizlik.

Ve ardından sessizlik.

Sessizlik