Dzień zamknął bramy, a godne dziewczyny śpią.
Ten, kto się broni, czeka, aż do świtu.
Tymczasem w kącie do raju każą ci iść
Na śnieżnej pielgrzymce tą drogą ze wszystkich poprzednich.
Z tyłu czuję zimne spojrzenie, szuka swojego celu.
W środku miasta czeka, aż wyprę się strachu ze wszystkich sił.
Refren:
Ja nie boję się tego, co mi daje świat.
Na pytania nie zawsze odpowiadam.
Wiem, że słyszysz to, co ja,
Wiem, że śledzisz gdzie się da.
Nie liczę zwycięstw ani rozczarowań.
Jestem kobietą, która niebu się ukłoni.
Wiem, że zmierzch musi żyć,
Ja ze skóry dam mu pić.
Od ściany do ściany idą kroki, które szukają mnie...
Nie słyszą współczucia, są oporem, który myli sny.
Krzyczy STOP! Jestem rozpoznana!
STOP! Co cię ochroni?
STOP!
Ty boisz się ran, gdy nieśmiało czuć piekielnych aniołów.
Refren:
Nie boję się tego, co mi daje świat.
Na pytania nie zawsze odpowiadam.
Wiem, że słyszysz to, co ja.
Wiem, że śledzisz gdzie się da.
Nie liczę zwycięstw ani rozczarowań.
Jestem kobietą, która niebu się ukłoni.
Wiem, że zmierzch musi żyć,
Ja ze skóry dam mu pić.
Wiem, co wie koszmar, gdy zbłądzi.
Zmienia swoje pragnienia w zaledwie zasłony - czary
Ja wiem, że nie są źli.
Refren:
Ja nie boję się tego, co mi daje świat.
Na pytania nie zawsze odpowiadam.
Wiem, że słyszysz to, co ja,
Wiem, że śledzisz, gdzie się da.
Nie liczę zwycięstw ani rozczarowań.
Jestem kobietą, która niebu się ukłoni.
Wiem, że zmierzch musi żyć.
Ja ze skóry dam mu pić.