Ve ruhumun son zerrecikleri de
Zamanın değirmenlerinin parlak ellerinde un ufak olurken
Ve alevler bürünürken çamura
Her şey bana ölümü anımsatır
Pencere kenarında derin uykulardayken
Ruhumun sükunetinde, yağmur seni boyuyor penceremde
Zamanın kadırgaları evime götürüyor beni bu gece
Bırakayım da yıkasın deniz bu ak düşmüş güçsüz saçlarımı
Camdan bulutlar tepemizde süzülüp giderken
Sağ sola gidiyor, düşüyor ve yükseliyorlar
Günbatımında odamı, kış renklendiriyor bu günlerinde
Uyanıkken kapatıyorum gözlerimi
Bir akşam bahçesi yanında
Yalnızlık gözlerimi parlatıyor
İşte bunlar geçmişten anılar
Akkor misali boyuyorlar her anımı
Susmak bilmeyen çarklar
Dönüp duruyorlar
Zamanın kadırgaları evime götürüyor beni bu gece
Durgun sular geçip gidiyor
Suskun bahçeler hala aklımda
Bırak da yıkasın deniz ak düşmüş bu güçsüz saçlarımı