Датум и име во мојот календар
со црн фломастер заокружени
двајцата ние (без судии и пороти)
на разделба осудени.
Постои место кај што улиците
од твоите штикли се распеани.
Постои збор што немам кому да го кажам
откако замина ти!
А денови минат спомени крај им нема
и ко за инат се повеќе ми треба
допирот твој и кожа што на цимет мириса.
Не заборавај да се сетиш на мене
овде умирам полека секој ден.
Боже, провери може веќе е време
заедно пак да се будиме. (x2)
Некои неважни луѓе, досадни телефони
звонат сите само не и ти.
Дали сме уште со конец
невидлив во срцата поврзани?
Низ глава ми веат нежности некои мали
и ко за беља, се повеќе ми фали
допирот твој и кожа што на цимет мириса.
Не заборавај да се сетиш на мене
овде умирам полека секој ден.
Боже, провери може веќе е време
заедно пак да се будиме. (x4)