Ну хочаш, я раскажу, што жаль мне жаданні гэтыя?
Ну хочаш, я астуджу ліпень, а ты не памеціш?
Падумаеш — бязважкія — словы, падумаеш — вось і ўсё.
Падуе і аднясе ўсё гэта вецер, вось — і ўсё.
Ну хочаш, я абдыму, калі ніхто не абдыме?
Каханне да цябе аднаго — рокі і тыя не аднімуць.
Пасыпяцца званкі начныя на радыё, дзеля слоў:
«Скажыце, што гэта я, скажыце, што ёсць — каханне — маё».
Але не было, не было, нічога і не было!
Не было, не было, нічога і няма!
Але не было, не было, нічога і не было!
Не было, не было, нічога і няма!
Пасыпяцца званкі начныя на радыё, дзеля слоў:
«Скажыце, што гэта я, скажыце, што ёсць — каханне — маё».
Але не было, не было, нічога і не было!
Не было, не было, нічога і няма!
Але не было, не было, нічога і не было!
Не было, не было, нічога і няма!