Είναι αυτό το αλμυρό αεράκι που καίει έτσι το στόμα μου
Ή με άγγιξαν τα λόγια που ξόδεψες;
Όταν μια πονηρή ομίχλη πέφτει το βράδυ στην ακτή
Οι ελπίδες,η μία μετά την άλλη,πηδούν από τον γκρεμό
Είναι δύσκολο να πιστέψω αυτό που έκανες
Και μάλιστα όσο ήμασταν πάνω στη ταραχή
Δεν πάει τίποτα κάτω (δεν μπορώ να καταπιώ),το πιστεύεις;
Ούτε ψωμί ούτε μια γουλιά νερό,όσο δεν είσαι εδώ
Θα μπορούσες να έχεις μείνει μέχρι να βγουν τα σύκα τουλάχιστον
Ας κρατούσες μια υπόσχεση απ'τις πολλές τουλάχιστον
Έτσι που χωρίς να το ξέρω με πήρες ,φεύγοντας
Ας έβαζες και την καρδιά μου στη βαλίτσα σου τουλάχιστον