Nce stéva, nce stéva na vòta,
nu còre, nu còre a vint'anne...
Sperava, redéva, scartava l'affanne,
sultantu cu 'e stélle vuléva parlà!
Nce stéva, nce stéva na vòta,
na vócca, a vint'anne, cianciósa...
Spannéva, redènno, l'addóre 'e na ròsa
e quanno parlava faceva 'ncantà!
E 'o còre, ncantato, sbatteva,
e 'a vócca, redènno, cantava...
E n'ànema apèrta, tremmanno, sunnava
ca sèmpe sta vócca vuléva vasà!
Ma quanno, 'int'o ffuóco cucènte,
'mpazzute da 'e suónne d'ammóre,
partèttemo 'nzième, sta vócca e stu còre
mmiscanno p'a strata nu vaso e nu "sì",
'o còre capètte int' niénte,
d'a primma vutata d'a via,
ca chélla vucchélla dicéva a buscia...
E sóngo vint'anne, ca mòro, accussì!