هنوز در درونم چیزیست،
انگار به امید شباهت دارد
به من می گوید: "فراموش نکن". من ساکت می شوم...
آنجا در دوردست، یک صدا که دیگر رو به خاموشی می رود، به من می گوید: "دست نکش".
من می شنوم...
در درون یک رویا، سخت و بی صدا،
روی یک تکه یخ،
راه می روم.
در مقابلم دیوارها هستند، چشمانم به هم گره خورده اند،
از میان شعله ها می گذرم
زندگی چند بار دیگر ضربه خواهد زد؟ چند بار خواهد شکست؟
چند بار ویران خواهد کرد؟ چند بار پرتاب خواهد کرد؟
قلبم چند بار دیگر خواهد تپید؟ چند بار خواهد ایستاد؟
چند بار باور خواهد کرد؟ چند بار فراموش خواهد کرد؟