Павольна спее навальніца
Сярод засмяглай цішыні.
Буйнымі гронкамі зарніцаў
Змрок набухае ўвышыні.
А постаць белая ў трывозе,
Як здань, мільгае пры акне
Каханы позніцца ў дарозе:
Хай непагадзь яго міне
Захвалявалася каханка
За тупатам дажджын услед
Мільгнуў, асветлены маланкай,
Яго знаёмы сілуэт