Ein eksplosjon av tusen kilo stål
Retning ukjent land
Som ein neve addressert til Gud
Står atmosfæren i brann
For nomaden fantes ingen spørsmål
Om at liv forsvant
Kun iført eit lag av nylonhud
Drar han til altets rand
Lyset glimrer med sitt blendande fravær
Døande sol
Ein despo odysse mellom knivskarpe skjær
I ein pilotstol
Nattesferd til ei anna verd
Farvel til alt som du har kjær
Heilt aleine i eit beksvart hav
Isbad i måneskinn
Kakafoni av innvendige stemmer
Sliter ut hans sinn
Sulten varsler ein framtidig grav
Rå og kjølig vind
I eit overjordisk maleri som revner
Trer han rolig inn
Lyset glimre med sitt blendande fravær
Døande sol
Ein despo oddysee mellom knivskarpe skjær
I ein pilotstol
Nattesferd til ei anna verd
Farvel til alt som du har kjær