Het Rode Plein was leeg
Vóór me liep Nathalie
Ze had een leuke naam, mijn gids
Nathalie
Het Rode Plein was wit
De sneeuw vormde een tapijt
En ik volgde op die koude zondag
Nathalie
Ze sprak in eenvoudige zinnen
over de oktober revolutie
Ik dacht al vast
dat we na het graf van Lenin
naar Café Pouchkine zouden gaan
Om een beker chocolade te drinken
Het Rode Plein was leeg
Ik nam haar arm, ze glimlachte
Ze had blonde haren, mijn gids
Nathalie, Nathalie ...
In haar kamer op de universiteit
wachtte een groep studenten
ongeduldig op haar.
We hebben gelachen, we hebben veel gepraat
Ze wilden alles weten
Nathalie vertaalde
Moskou, de Oekraïnse vlaktes
en de Champs Elysées
We hebben alles door elkaar gehaald
en we hebben gezongen
En daarna ging het los
bij voorbaat lachend
om de Franse Champagne
en we hebben gedanst
En toen de kamer leeg werd
en alle vrienden vertrokken waren
Bleef ik alleen achter met mijn gids
Nathalie
Geen vragen meer in eenvoudige zinnen
noch van de oktober Revolutie
Ze waren er niet meer
Genoeg over het graf van Lenin
De chocolade bij Pouchkine
Dat lag al ver achter ons
Wat lijkt mijn leven me leeg
Maar ik weet dat op een dag in Parijs
Ik voor haar gids zal spelen
Nathalie, Nathalie