Πως να την πω αγάπη μου, μια τέτοια αγάπη;
Μ' έκανε τρελό (Μετζνούν) και με πέταξε στην έρημο...
Ενώ στα αμπέλια του κόσμου (των άλλων) πήγαν και κελαηδούν τα αηδόνια...
Κι εγώ τι να κάνω, αφού το δικό μου τριαντάφυλλο μαράθηκε.
Τα φρύδια σου είναι μαύρα (σκοτεινή η όψη σου), δεν μου χρειάζεται να ακούσω και βιολί (για να μελαγχολήσω).
Πέρα απ' την καρδιά μου δεν χρειάζομαι κανένα σαν απλό επισκέπτη.
Ακόμη κι αν πρόκειται να πεθάνω, δεν θα ζητήσω γιατρειά στην αρρώστια μου...
Αφού εσύ με πλήγωαες με βέλη στο στήθος.
Μια αγάπη που δεν παφλάζει σαν τα ορμητικά ποτάμια....
Μια αγάπη που δεν δέθηκε η καρδιά της με την καρδιά μου...
Μια αγάπη που δεν κλαίει για μένα...
Να μην κλάψει κι όταν πεθάνω.
Είμαι ο Πιρ Σουλτάν Αμπντάλ, έτσι πορεύομαι, κατ' αυτόν τον τρόπο.
Κι αφού ασπάστηκα κι υπηρετώ τον Ανώτατο Άνθρωπο...
Αν θέλει ας βρέξει κι αν θέλει ας ριξει χαλάζι ...
Δεν με νοιάζει αφού εγώ βούτηξα βαθιά στην θάλασσα (στον ωκεανό- εννοεί την πνευματική ολοκλήρωση).