Се соочуваш со тоа со насмевка.
Нема потреба да плачеш
затоа што и најмалото е повеќе од ова.
Дали сéуште ќе се сеќаваш на моето име?
И месецот кога сé почна,
дали ќе ме ослободиш со бакнеж?
Дали пробав да скријам?
Ако пробав - како можев да не успеам?
Дали се исплашив од последиците?
Зашеметен од безгрижни зборови,
Топло во умот.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Сега ти го обликува тој течен восок,
го подеси со кратерски пукнатини,
слатка посветеност, мое задоволство.
Ох, толку си убава,
и голите морници на месо и кожа
би си играле со мене за време на ноќта.
Сега мразам да те оставам гола.
Ако ти требам ќе бидам таму,
немој никогаш да ме извисиш.
Зашеметен од безгрижни зборови,
Топло во умот.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
И ти го допрев лицето,
наркотичен ум од мрзлива мари(ху)ана.
И го повикав твоето име,
како зависен од кокаин
кој ги повикува работите кои би ги обвинувал.
И ти го допрев лицето,
наркотичен ум од мрзлива мари(ху)ана.
И го повикав твоето име,
мој кокаин...
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Не ми смета,
така мислам,
ќе те оставам да заминеш.
Не ми смета...