Naposletku [Turkish translation]

Nihayet

Nihayet

Kim olduğumu iyi anlamışsın

O zaman niye şimdi bu göz yaşları, güzelim?

Tekerlekte sarmaşık yetişmez

Buruşuk ipeği kim ne yapsın derdin

Dediğin doğru

Üzüntüyü bilime döndürme

Işığı başka bir tepede ara

Yastığında yüzümün izi zamanla kaybolacak

Kardaki melek gibi

Gitarımı kıracağım

Simsiyah bir karanlık dolduruyor içini

Uzun zamandir kendi şarkımdan korkuyorum

İçimdeki Tuna genlerini çağırıyor

Ayakta öylece dururken bir akıyorum

Ama yine de

Yine de benim olur muydun

İnanların ordusunda bir asker olsaydım?

Nasıl para yapılacağını bilmediğimi

Ve sana ancak “hiçbir şey” verdiğimi söyledin

Sonunda, bir müzisyen olduğumu

Hep biliyordun

Bana bir kimlik takmanın zor olduğunu da

Hafif bir rüzgarda savrulacağımı

Bir konuşmayı yarım bırakacağımı

Ve geriye bakmayacağımı da

Hem de hiçbir zaman

Büfenin içine

En güzel porselen heykelciklerini yerleştiriyorsun

Ama ben kalite damgası olmayan bir heykelciğim

Dikkatli ol! Düşündüğün şey sadece bir peri masala

Gerçekten o çingeneye ihtiyacın var mı?

Hayır bir tanem,

Sadece sonbaharda ağaçlar gerçek renklerini gösterir

Yazın hepsi aynı şekilde yeşildir

Nihayet, Kim olduğumu iyice anlamışsın

O zaman niye şimdi bu göz yaşları güze kadın?

Sevgilim, her zaman

Bir palyaço olduğumu bildin

Şapkam taşınır bir çadır

Dudaklarım alaycıkuş gibi yüklü ama gözlerim sessizlik dolu

Ben iki taraflı ceketim

Ben bir Bay Başarısızım

Başka bir şey değil.

Sonunda, sen her zaman

Gökyüzünün benim çayırım olduğunu biliyordun;

Hafif bir rüzgarda savrulacağımı

Bir konuşmayı yarım bırakacağımı

Ve geriye bakmayacağımı da

Hem de hiçbir zaman