Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο
Πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο;
Πάω στις μαργαρίτες
πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι σα ζωγραφιστό
Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι;
Πέρα είν' το λιβάδι, ώρες μακριά
Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται,
τ' ανοιχτό τ' αγέρι την δενδροσκιά
Tότε να φοβάσαι, γιόκα μου τον ήλιο,
ακριβό μου αγόρι, ηλιοχιόνιστο
Τα μαλλιά μου ο ήλιος, τα' καψε για πάντα
κι είμαι ασπρομάλλης, δυο χρονών μωρό.