اون چهره ای که از دور می بینم مال خودمه؟
این ها چشم های خودم هستن که دنبال یه نفر می گردن؟
این ها دست های خودم هستن که التماس می کنن و خالی موندن؟
باورم نمیشه،غیر ممکنه،باور نمی کنم
این راه ها،این بن بست سرنوشت من هستن؟
این صدای گریه ی خودمه که از نزدیک شنیده می شه؟
اون غریبه ای که رد می شه،عشق منه؟
باورم نمیشه،غیر ممکنه،باور نمی کنم
یهو چطور شد که تغییر کرد؟
همه چیز یه رنگ دیگه ای داشت
همه چیز آبی و صورتی و سبز بود
رویایی که من دیده بودم،این نبود
این قصر آرزوهام بود که رو سرم خراب شد؟
حرف های دل خودم بودن که گولم میزدن؟
واسه خودم انتظار داشتم که یه روزی آخرش نرسه؟
باورم نمیشه،غیر ممکنه،باور نمی کنم