Φαινεται τοσο μακρινο
Η Νανση ηταν μονη
Εβλεπε το μεσονυκτιο σοου
στον ημιπολυτιμο λιθο (t.v)
Στον οικο της εντιμοτητος
Ο πατερας της εδικαζετο,
Στον οικο του μυστηριου
δεν υπηρχε κανεις,
δεν υπηρχε κανεις.
Φαινεται τοσο μακρινο,
Κανεις μας δεν ηταν δυνατος!
Η Νανση φορουσε πρασινες καλτσες
και κοιμοταν με τον καθενα.
Ποτε δεν ειπε οτι θα μας περιμενε
Αν και ηταν μονη,
Νομιζω μας ερωτευτηκε
Το χιλια εννιακοσια εξηντα ενα,
Το χιλια εννιακοσια εξηντα ενα.
Φαινεται τοσο μακρινο,
Η Νανση ηταν μονη,
ενα 45αρι διπλα στο κεφαλι της,
ενα τηλεφωνο ανοιχτο.
Της ειπαμε οτι ηταν ομορφη,
της ειπαμε οτι ηταν ελευθερη
Αλλα κανεις μας δεν θα την συναντουσε
στον οικο του μυστηριου,
στον οικο του μυστηριου.
Και τωρα κυτας γυρω σου,
Την βλεπεις παντου,
Πολλοι χρησιμοποιουν το σωμα της,
Πολλοι χτενιζουν τα μαλια της.
Στην αδειωσυνη της νυχτας
Οταν εισαι μουδιασμενος απο το κρυο
Την ακους τοτε να μιλαει ελευθερα,
Ειναι ευτυχισμενη που ηλθες,
Ειναι ευτυχισμενη που ηλθες.