Ve an,yanımdan geçse bile.
Yine de,dönüp gitmem.
Çünkü,kaybettiğini hiç düşünmediğin rüyalardan,
Yol boyunca fırlatıp atıldın.
Ve asla göndermek istemediğin mektuplar,
Kayboldu veya çöpe atıldı.
Ve şimdi yetim büyüyoruz.
Ve asla onların adlarını bilmeden,
Biz kimseye ait değiliz.
Ne kadar yazık!
Ama yanımda saklanabilirsin.
Belki bir süre için.
Ve adını kimseye söylemeyeceğim.
Ve,adını kimseye söylemeyeceğim.
Ve yara izlerin,asla kaybedemeyeceğin bir hatıra.
Geçmiş hiç bir zaman uzakta değil.
Hiç kendini dışarıda bir yerlerde kaybettin mi?
Bir yıldıza ulaştın mı?
Ve bu hayatın bizim kim olduğumuzdan,
Daha fazla olduğunu bilmek seni üzüyor mu?
Biz çok hızlı büyüdük.
Ve şimdi inanılacak hiç bir şey yok.
Tarihlerimizden oluşan tüm anılar,
Yorgun bir radyoda çalan yorgun bir şarkı.
Ve,adını kimseye söylemeyeceğim.
Ve,adını kimseye söylemeyeceğim.
Adını kimseye söylemeyeceğim.
Oooh,oooh,oooh.
Adını kimseye söylemeyeceğim.
Ow!
Hep seni düşünüyorum.
Ama aynı şeyleri yaşamaya gerek yok.
Olduğun yer yapayalnız.
Geri dön..
Ve, kimseye adını söylemeyeceğim.