Наказаны любовью [Nakazany lyubov'yu] [Belarusian translation]

Зноў нам сонца засланяюць (закрываюць) хмары,

Зноў не падуладны свой нам лёс.

Не прасіла ў госці я здарэ́нне --

Адбылося ўсё само сабой.

Ў асяро́дьдзі стрэ́ліся (…мы) знаёмых,

Ты насупраць за сталом сядзеў…

У мінулае маё (мяне) не скромна

Зве́сці ноч на гэтую пасмеў.

Прыпеў:

Любоўю пакара́ны, за горкі след разлукі (расстання),

Хава́юць што цяпло -- ужо чужыя рукі.

Любоўю пакара́ныя -- ужо чужыя вусны --

За то (тое), што не любоўю чужыя лёсы губім.

А ў вачах тваіх пяшчота та́я ж,

Твае вусны ні́бы той жа мёд.

Да няма пакояў больш сумежных,

І чакаць не мне, што пры́йдзеш ўноч (цябе уноч).

Не жадалі ды (хацелі і) не захава́лі,

Не вярнулі і не збераглі --

Чым жылі́ мы.., што не пазабылі,

І другім аддаць мы не змаглі.

Прыпеў:

Любоўю пакара́ны, за горкі след разлукі,

Што ды́хаюць цяплом -- ужо чужыя рукі.

Любоўю пакараныя -- ужо чужыя вусны --

За то, што не любоўю чужыя лёсы губім.

Прыпеў:

Любоўю пакараны, за горкі след разлукі,

Хаваюць што цяпло -- ужо чужыя рукі.

Любоўю пакараныя -- ужо чужыя вусны…

За то, што не любоўю чужыя лёсы губім.

Любоўю пакараны, за горкі след разлукі,

Хаваюць што цяпло -- ужо чужыя рукі.

Любоўю пакараныя, ужо чужыя вусны, --

За то, што не любоўю чужыя лёсы губім.