Мирис на лето што ме опива
и снегој бели во душа стопува,
утро ме гали, во раце надеж подава,
а ти ми велиш тивко -- Mоја најмила.
Од небо пеат јужни ветрови
и детска смеа што како река жубори,
под мала сенка од листови детелина
ми се крие тајна мисла, мисла најмила.
Нај-, нај-, најмила од едно небо растена
под едно сонце галена,
нај-, нај-, најмила желба ми е голема
да ми бидеш сон во душава,
на, на, најмила.
Како и да е само добро нека е
и од сите грла песна нека се разлее,
сѐ што е мое ми е убаво,
а сѐ што не е, нека биде поубаво.
Нај-, нај-, најмила од едно небо растена
под едно сонце галена,
нај-, нај-, најмила желба ми е голема
да ми бидеш сон во душава,
на, на, најмила.