Beraber oturmayalı yıllar oldu
Bu sonbahar yapraklarının yanında
O zamandan beri hiçbir şey değişmedi,
Ama neyse, çoktan bitti bile
Ayaklarımızın altında çimlerin büyümesine izin vermemeliydik
Bütün yaz
Çünkü biliyorum, anılarımızın sahibi yok
Sadece kısa bir süre durup gidecekler
Ve hala merak ediyorum,
Bu yolculuk neden bitemiyor, bir sonuca varamıyor?
Yolun açık olsun! Ama asla birlikte gitmeyeceğiz
Aynı anda...
Söylemek içimi parçalıyor, bazılarımız asla kendi yolunu bulamayacak
Evini de
Yani bu gece eve gelmezsem,
Anlarsın ki gittim...
Bütün o eski hikayeleri duydum,
Bu yüzden lütfen, bana yeni bir şey anlat
Birçok kez duydum hepsini,
Zaten sonlarını da biliyorum
Ve şimdi söylemeye çalışıyorum
Dünyevi bilgelikler,
Sadece bir şarkının içinde
Ama cevaplar hala bir bilmece,
Hatta kahrolası birer yalan
Bu gençliğimizin çiçeğiydi
Ama sonbahar geliyor
Şimdi kimin evi yoksa,
Bir daha asla yenisi yapamayacak
Hiç mutlu bir insan gördün mü
İlginç hikayeleri olan insanları?
Evet, bu benim insan çöpüm.
Hayatın raylarına yayılmış
Yoksa hâlâ bir sebep mi arıyorsun?
Belki de tren doğru zamanda geldi?!
Son sözler? Son bir cevap mı?
Özür mü? Diyecek hiçbir şeyim yok
Aşk, hep
Veda ve ayrılık için kelimeydi...