Не е безсмислено ниту изгубено
на секој грутка во рака
што до бесвест те сака до последно
Нека оган се пали од сите животи мали
ко факел од храмот божји земи го
и под небо простри го
И нека гори се додека не не здоболи
за се она што било
без ниту еден траг од совести
Реф:
Па да сме други
и никогаш да не сме туѓи
колку би сакала за нас да сме едно
и да појдеме сите на пат до неа
на пат до Македонија
Во болки миена
oд страв неспиена
и сите реки што течат
се твоите солзи што печат
за нас живот се
Безброј немирни лаги
твој се извор на таги
земи го огнот
и под небото твое ти простри го
И нека гори се додека не не здоболи
за се она што било
без ниту еден траг од совести
Реф:
Па да сме други
И никогаш да не сме туѓи
Колку би сакала за нас да сме едно
И да појдеме на сите на пат до неа
На пат до Македонија