Ψάχνω στο χαμένο μου εαυτό
τη δύναμη να βρω, ν’ αντέξω, να σωθώ.
Είσαι μια εικόνα μαγική
τα λόγια σου γιορτή, σκοτάδι στην ψυχή.
Να μη σε γνώριζα ποτέ, να μην πονούσα
αυτές τις δύσκολες στιγμές να μην περνούσα.
Να μη σε γνώριζα ποτέ, να μη με νοιάζει
τις νύχτες που πεθαίνω εγώ ποια σ’ αγκαλιάζει.
Άργησα το ψέμα σου να δω
να φύγω μακριά, να μη σε ξαναδώ.
Τώρα στη δική σου τη σκιά
υπάρχω μα δε ζω, κορμί χωρίς καρδιά.
Να μη σε γνώριζα ποτέ, να μην πονούσα
αυτές τις δύσκολες στιγμές να μην περνούσα.
Να μη σε γνώριζα ποτέ, να μη με νοιάζει
τις νύχτες που πεθαίνω εγώ ποια σ’ αγκαλιάζει.(χ3)