Μέρες περίμενα ένα τηλέφωνο, ένα σου μήνυμα
Μέρες κρυβόμουνα από τους φίλους μου, γιατί φοβόμουνα
Γιατί δεν έκανα ποτέ το βήμα μου για τα επόμενα
Γιατί ξεχάστηκα και έτσι εξάντλησα τα ενδεχόμενα
Να με δικαιολογήσεις να μ’ αφήσεις
Έτσι να νιώθω κι ας πονάω
Εγώ θα μείνω με το λάθος που αγαπάω
Και ας το ξέρω πως εσύ με προσπερνάς
Να με δικαιολογήσεις να μ’ αφήσεις
Με ό,τι νιώθω να περνάω
Και όταν σου λέω πως δεν έχω που να παω
Εσύ να κάνεις πως για αγάπη μου μιλάς
Μέρες περίμενα μια απάντηση, μια αλήθεια σου
Μέρες που έμειναν πίσω να δένονται με τη συνήθεια σου
Μέρες σκεφτόμουνα πως είναι άδικο μα σου το ορκίζομαι
Ότι δε μ’ ένοιαζε να μένω πίσω σου και να σκορπίζομαι