Sótt'a fenèsta mia nc'è na funtana
che scórre sèmpe, d'â matina â séra,
che s'allamènta na nuttata sana.
Bèlla figlióla sprùceta e luntana,
è accussì ddóce 'o suónno 'e primmavèra;
ma i' nun dòrmo pe ‘miézo 'e sta funtana.
Canta nu gallo... Sòna na campana,
e i' cónto ll'óre, sènza truvà abbiénto,
cómme a ll'acqua che scórre 'a 'sta funtana.
Stanòtte, siénte, se so' data 'a mana
ll'acqua che scórre e 'a sinfunia d'o viénto...
e aggiu passata na nuttata cana!
Gesù, 'sta casa mia cómm'è stramana!
E 'nce vuléva 'stu lamiénto acuto...
Nun 'a pònno asseccà chésta funtana?
Passa nu juórno, passa na semmana...
e i' nun te véco... e 'o tiémpo va perduto
cómm'a ll'acqua che scórre 'a 'sta funtana.