Σαν σπίρτο που δεν παίρνει φωτιά
όλα μου τα λάθη τα ξόδεψα πια..
Πως έκανα το άσπρο μαύρο;
Έμεινα σαν την καλαμιά στον κάμπο…
Μπροστά απ´ τα μάτια μου ξανά
βλέπω την ζωή μου όλη να περνά...
Πως έγινα μια πέτρα στην σιωπή;
Πήρα το ξέρω άξια ανταμοιβή...
Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω
γιατί δεν μπορώ τον κόμπο να λύσω
κάτι με κρατά και όλο κάνω πίσω
Πως απ´ το αδιέξοδο θα βγω;
Πόσα εκατομμύρια άλλοι όπως εγώ;
Πως άφησα το νήμα να χαθεί;
Μοναχός του κανείς δεν θα σωθεί...
Γι’ αυτό ο ουρανός δεν απαντά
γι’ αυτό η αλήθεια στο νου μας δεν χωρά
Γιατί ό,τι κι αν έχω δεν μου αρκεί;
Γιατί ρωτάω αφού ξέρω το γιατί;
Γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω
γιατί δεν μπορώ τον κόμπο να λύσω