نازنین [Nāzanin] [Transliteration]

نازنین آمد و دستی به دلِ ما زد و رفت

پرده­ی خلوتِ این غمکده بالا زد و رفت

کُنجِ تنهاییِ ما را به خیالی خوش کرد

خوابِ خورشید به چشمِ شبِ یلدا زد و رفت

دردِ بی­عشقیِ ما دید و دریغش آمد

آتشِ شوق در این جانِ شکیبا زد و رفت

خرمنِ سوخته­ی ما به چه کارش می­خورد

که چو برق آمد و در خشک و ترِ ما زد و رفت

رفت و از گریه­ی توفانی­ام اندیشه نکرد

چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت

بوَد آیا که ز دیوانه­ی خود یاد کند

آن­که زنجیر به پای دلِ شیدا زد و رفت

سایه! آن چشم سیه با تو چه می­گفت که دوش

عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت