Көз жасы құрғап, басылды
Еріндер мұңды жасырды
Жарық күнім солулы
Жүрек мұз тоңулы
Таудай болған қасірет
Тас боп өскен жаралар
Ішіме оқ боп қадалар
Көрмейді сені жаным-ай
Сен енді танымай
Жүрегімді күл қыл да,
Жоқ болып кет қараша!
Мәңгіге жалғыз қалдырып,
Қараша жанды жандырып
Керексізсің сен енді
Босат менің денемді
Жанымды алған қара күз
Жүрегімді қан қылып
Сезім толы көздер ме?
Ендігі айлар өзгерген
Бірге болған уақыт
Өшіп кетті көздерден
Бақыттан тамған тамшылар
Ессіз енді, жерге от боп шаншылар
Бәрін айтам мен енді
Босат менің денемді
Өзгеде айлар бар шығар.
Қараша
Жанымды алған ай болдың
Ерте сөндің, жай қондың
Қасіретке толтырдың
Қайғы, мұңға бай болдың!
Қинама енді енді өтінем
Мен сені ұмытам, кешірем,
Жүргемді жыртамын
Күнтізбеден өшірем.
Керексізсің сен енді
Керексізсің сен енді
Қараша
Қараша
Қараша....