Farsældin með friðnum er
sem faðmar brjóstið varma
stríðið sæmd og sælu ver
sára vekur harma.
Eins og lind og láðið á
lognið breiðir klæði
engir vindar anda ná
af því fyrir mæði.
Þá úr heiðis háum stað
hita sólin ryður
og hárið greiðir gullfjallað
í gaupnír jarðar niður.
Yfir sáir ylnum góð
allt eins lá og heiminn
hverju strái á hverri lóð
hjúkrar þá ógleymin.
Glóa hagar glitra fjöll
gylltar fljóta iður
þar flatmaga foldin öll
faðmin breiðir viður.
Allar myndir land og lá
lofa heppni sína
drekka yndisanda þá
endurlifna og hlýna.
Allar rætur vakna við
vöxt og aldin bera
þetta læt ég líkast frið
lognið mega vera.