Ω, να δω χωρίς τα μάτια μου
την πρώτη φορά που με φίλησες
απεριόριστος μέχρι την ώρα που έκλαψα
έχτισα τους τοίχους σου γύρω μου
λευκός θόρυβος, τι απαίσιος ήχος
ψαχουλεύοντας δίπλα στον ποταμό Rogue
να νιώθω τα πόδια μου πάνω από το έδαφος
χέρι του Θεού, παράδωσε μου
Ω, ω ω ω ου είμαι εγώ
την πρώτη φορά που με άγγιξες
ω, θα σταματήσουν ποτέ τα θαύματα;
ευλογημένο να είναι το μυστήριο της αγάπης
Κύριε, δεν πιστεύω πια
πνιγμένος σε ζώντα νερά
καταραμένος από την αγάπη που έλαβα
από την κόρη του αδερφού μου
σαν τον Ηφαιστίωνα, που πέθανε,
τον εραστή του Αλεξάνδρου
τώρα η κοίτη του ποταμού μου έχει στερέψει
θα βρω άραγε άλλον;
Ω, ω ω ω ου είμαι εγώ
τρέχω σαν αργυροπούλι
τώρα είναι επιρρεπής στη μιζέρια
το σημάδι που έχεις εκ γενετής στον ώμο σου μου θυμίζει
Ω, πόση θλίψη μπορώ να υπομείνω
κοτσύφι στον ώμο μου
και τι διαφορά κάνει
όταν αυτή η αγάπη θα έχει τελειώσει;
να κοιμηθώ στην κοίτη σου,
ποταμέ της δυστυχίας
να κρατήσω τα χέρια σου πάνω από το κεφάλι μου
ώσπου να ανασάνω για τελευταία φορά
Ω, ω ω ω ου είμαι εγώ
την πρώτη φορά που με άγγιξες
ω, θα σταματήσουν ποτέ τα θαύματα;
ευλογημένο να είναι το μυστήριο της αγάπης