Мы теперь уходим понемногу [My teper' uhodim ponemnogu] [Turkish translation]

Biz şimdi azar azar yol alıyoruz

Sükutun ve nimetin o diyarına.

Belki artık ben de yola koyulmalıyım

Fani dünyadan pılımı pırtımı toplamaya.

Ah sevgili akağaç korulukları!

Sen, ey dünya! Ve siz, ovaların kumu!

Şu ayrılan kalabalık önünde

Hüznümü saklamaya muktedir değilim.

Pek bir sevdim bu alemde

Teninde ruh olan her şeyi,

Boy boy dal atıp, pembe suyu

Seyreden titek kavak alemini.

Birçok düşünce aldı beni sessizlikte,

Bir yığın türkü yaktım kendime,

Ve şu asıksuratlı dünyada

Mesudum nefes alıp yaşadığıma.

Mesudum ki - öptüm kadınları,

Yuvarlandım otlarda, altımda çiçekler ezildi,

Ve hayvancıklar, ki küçük kardeşlerimiz gibidir,

Asla vurmadım onların kafasına kafasına.

Biliyorum, oralarda koruluklar yeşermez,

Kuğu boynuyla çınlamaz buğdaylar.

Ondandir ki şu giden kalabalığın önünde

Tir tir titrer her yanım.

Bilirim ki o diyarda olmayacak

Karanlık oldu mu altına çalan ekin tarlaları.

Ondandır ki kıymetlidir bana

Benimle bir dünyada yaşayan tüm insanlar.