[Στροφή1]
Μαζευόμαστε εδώ, κάνουμε σειρά
Κλαίγοντας σ' ένα ηλιόλουστο δωμάτιο
Καίγομαι κι εσύ θα γίνεις στάχτες επίσης
Ακόμα και στην χειρότερή μου μέρα, μου άξιζαν μωρό μου
Όλα τα βάσανα που μο 'δωσες;
Γιατί εγώ σ' αγάπησα
Τ' ορκίζομαι πως σε αγάπησα μέχρι τη μέρα που πέθανα
[Ρεφρέν]
Δε μου το'χα πως θα "πήγαινα" με χάρη
Και συ είσαι ο ήρωας που πετάει εδώ , κρατάς τα προσχήματα
Κι αν για σένα είμαι νεκρή γιατί είσαι στην αγρυπνία;
Να καταριέσαι το όνομά μου, να εύχεσαι να είχα μείνει
Κοίτα πως εξοστρακίζονται τα δάκρυά μου
[Στροφή2]
Μαζεύομαι πέτρες χωρίς να ξέρουμε ποτέ τι θα σημαίνουν
Μερικές για να τις πετάξουμε, κάποιες για να τις κάνουμε διαμαντένιο δαχτυλίδι
Ξέρεις δεν ήθελα να σε στοιχειώσω
Μα τι φασματική σκηνή
Φοράς τα κοσμήματα που σου 'δωσα ενώ με θάβεις
[Ρεφρέν]
Δε μου το'χα πως θα "πήγαινα" με χάρη
Γιατί όταν θα τσακωνόμουν μου λεγες πως ήμουν θαρραλέα
Κι αν για σένα είμαι νεκρή γιατί είσαι στην αγρυπνία;
Να καταριέσαι το όνομά μου, να εύχεσαι να είχα μείνει
Κοίτα πως εξοστρακίζονται τα δάκρυά μου
[Γέφυρα]
Μπορώ να πάω όπου θέλω
Όπου θέλω αλλά όχι σπίτι
Μπορείς να στοχεύσεις την καρδιά μου, ψάξε για αίμα
Όπως και πάλι θα σου έλειπα ως το κόκαλο
Συνεχίζω να σου μιλάω
(Όταν ουρλιάζω στον ουρανό)
Κι όταν εσύ δε μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ
(ακούς τα κλεμμένα μου νανουρίσματα)
[Ρεφρέν]
Δε μου το'χα πως θα "πήγαινα" με χάρη
Και κάπως έτσι τα πολεμικά πλοία θα βουλιάξουν κάτω απο τα κύματα
Έπρεπε να με σκοτώσεις όμως σε σκότωσε κι εσένα εξίσου
Καταριέσαι το όνομά μου, να εύχεσαι να είχα μείνει
Έγινες οι χειρότεροί σου φόβοι
Ρίχνεις το φταίξιμο αλλού, μεθυσμένος απο πόνο, διαγράφοντας τα καλά χρόνια
Και καταριέσαι το όνομά μου, να εύχεσαι να είχα μείνει
Κοίτα πως εξοστρακίζονται τα δάκρυά μου