لذات و خوشی‌ها رو به شب واگذار کرده بودم
به آرامی چشمانم را بسته بودم
به رویایی کم‌رمق فرو رفتم بودم
رویای شهبانوی شبانه‌ام
مسیرِ غم و آرامش را می‌پیمایم
از میان سرزمینی که زمستان در آن همیشگی است
در مناظر سفید رویایم
سکوتی زیبا حکم فرما بود...
از میان جنگلی خشکیده
جایی که سایه‌ها خیزش میکنند و نجواها بلند میشوند
زیبایی‌های قلبِ من از برای توست
امیالی که تقدس ماه را نمایش میدهد...
به چشمانم بنگر و ببین
گلِ سرخ و دریا را تماشا کن