ειμαι τοσο κουρασμενη να ειμαι εδω
παγιδευμενη απο τους παιδικους μου φοβους
και αν ειχες να φυγεις,ευχομαι απλα να εφευγες
γιατι η παρουσια σου ακομη παραμενει εδω και δεν 8α μαφησει μονη
αυτες οι πληγες δεν 8α μοιαζουν να γιατρευονται,αυτος ο πονος ειναι τοσο αληθινος
υπαρχει τοσο πολυ που ο χρονος δεν μπορει να τον σβησει
οταν εκλαιγες σκουπιζα τα δακρυα σου
οταν ουρλιαζες πολεμουσα ολους τους φοβους σου
και κραταγα το χερι σου ολα αυτα τα χρονια
αλλα ακομη εσυ εχεις ολα αυτα απο μενα
συνυθιζες να με αιχμαλωτιζεις με το φως σου
αλλα τωρα ειμαι εξαρτημενη απο την ζωη που αφησες πισω σου
το προσωπο σου στοιχιωνει τα πιο ευχαριστα ονειρα μου
η φωνη σου διωχνει ολη την λογικη μου
οταν εκλαιγες....
προσπαθησα τοσο δυσκολα να πω στον εαυτο μου οτι εφυγες
αλλα ακομη εισαι εδω μαζι μου,ημουν μονη τοσο καιρο