Mi estas tre laca de esti ĉi tie
Subpremata per ĉiuj miaj infanaj timoj
Kaj se vi devas foriri
Mi deziras ke vi nur forlasas
Ĉar via ĉeesto ankoraŭ restadas ĉi tie
Kaj ĝi ne lasos min sola
Ĉi tiuj vundoj ne ŝajnos kuraci
Ĉi tiu doloro estas tre vera
Estas tro multe ke la tempo ne povas viŝi
(Rekantaĵo)
Kiam vi ploris mi forviŝis ĉiujn viajn larmojn
Kiam vi kridis mi forbatalis ĉiujn viajn timojn
Kaj mi prenis vian manon tra ĉiuj tiuj jaroj
Sed vi ankoraŭ havas ĉiuj el mi
Vi kutimis ĉarmegi min per vian resonan lumon
Sed nun mi estas mallibera por la vido ke vi lasis malantaŭ
Via visaĝo, fantomas miajn iam agrablajn sonĝojn
Via voĉo, puŝis la tutan prudenton en mi
Ĉi tiuj vundoj ne ŝajnos kuraci
Ĉi tiu doloro estas tre vera
Estas tro multe ke la tempo ne povas viŝi
(Rekantaĵo)
Mi tre klopodis diri al mi
Ke vi foriris
Sed kvankam vi ankoraŭ estas kun mi
Mi estis sola dum la tuta tempo
(Rekantaĵo)