Το φτερωτο μου κρεβατι ειναι βαθυ και μαλακο
Και εκει θα σε ξαπλωσω
Θα σου φορεσω κιτρινο μεταξι, και θα βαλω στο κεφαλι σου στεμμα.
Για σενα θα εισαι η μιλαιδη μου αγαπη μου
Και εγω θα ειμαι ο αρχοντας σου.
Παντα θα σε κρατω ζεστη και ασφαλη, και θα σε "φυλαω" με το σπαθι μου.
Και πως χαμογελουσε, και πως γελουσε, η νυμφη του δεντρου. Περιστρεφοταν γυρω και ειπε σε αυτον: κανενα φτερωτο κρεβατι για μενα.
Θα φορεσω ενα φουστανι απο χρυσα φυλλα, και θα δεσω τα μαλλια μου με γρασιδι,
Αλλα μπορεις να εισαι η δικη μου αγαπη του δασους, και εγω το δικο σου κοριτσι του δασους.