bedenim,
beni sevdiğimle dans etmekten alıkoyan bir kafes
ama anahtar zihnimin elinde
bedenim,
beni sevdiğimle dans etmekten alıkoyan bir kafes
ama anahtar zihnimin elinde
sahnedeyim,
korku ve kendinde şüphe sahnesinde
içi boş bir gösteri bu
ancak biliyorum ki nasıl olsa alkışlayacaklar
bedenim,
beni sevdiğimle dans etmekten alıkoyan bir kafes
anahtar zihnimin elinde
sen yanı başımda duruyorsun
anahtarsa zihnimde
öyle bir devirde yaşıyorum ki
ışığı karanlıktan ayırmaktan aciz
sözcüklerim ölü bile olsa
şekiller hala kafamı dolduruyorlar
bir devirde yaşıyorum,
adını bilmediğim
beni devam ettiren korkularım olsa da
kalbim hala çok yavaş çarpıyor...
bedenim,
beni sevdiğimle dans etmekten alıkoyan bir kafes
anahtar zihnimin elinde
sen yanı başımda duruyorsun
kurtuluşum zihnimde saklı
bedenim...
bedenim bir kafes...
insan kendisine ne verilirse onu alır
unutmuş olman,
affedildiğin anlamına gelmez.
bir devirde yaşıyorum;
geceleri adımı haykıran
ancak kapının önüne geldiğimde
hiç kimseyi görmüyorum.
bedenim,
beni sevdiğimle dans etmekten alıkoyan bir kafes
anahtar zihnimin elinde
sen yanıbaşımda duruyorsun
anahtarsa zihnimde
ne olur ruhumu özgür bırak
ne olur ruhumu özgür bırak
ne olur bedenimi özgür bırak