Bedenim beni sevdiğim kişiyle
Dans etmekten alıkoyan bir kafes
Ama zihnim anahtarı tutuyor
Bedenim beni sevdiğim kişiyle
Dans etmekten alıkoyan bir kafes
Ama zihnim anahtarı tutuyor
Bir sahnede duruyorum
Korkunun ve kendinden kuşku duymanın sahnesinde
Bu anlamsız bir oyun
Ama yine de alkışlayacaklar
Bedenim beni sevdiğim kişiyle
Dans etmekten alıkoyan bir kafes
Ama zihnim anahtarı tutuyor
Yanımda duruyorsun
Zihnim anahtarı tutuyor
Karanlığa ışık diyen
Bir çağda yaşıyorum
Konuştuğum dil ölmüş olsa da
Hala şekiller kafamı dolduruyor
Kimin adı olduğunu bilmediğim
Bir çağda yaşıyorum
Korkum beni dinç tutsa da
Hala kalbim çok yavaş atıyor
Bedenim beni sevdiğim kişiyle
Dans etmekten alıkoyan bir kafes
Ama zihnim anahtarı tutuyor
Yanımda duruyorsun
Zihnim anahtarı tutuyor
Bedenim bir
Bedenim bir kafes
Bize verileni alıyoruz
Unutulmuş olman
Affedildiğin anlamına gelmiyor
Geceleri adımı haykıran
Bir çağda yaşıyorum
Ama kapı eşiğine geldiğimde
Orada görünürde kimse yok
Gülen
Bir çağda yaşıyorum
Ben sevdiğim kişiyle
Dans ederken
Ama zihnim anahtarı tutuyor
Yanımda duruyorsun
Zihnim anahtarı tutuyor
Ruhumu serbest bırak
Ruhumu serbest bırak
Bedenimi serbest bırak
Bedenimi serbest bırak
Ruhumu serbest bırak
Bedenimi serbest bırak