Ze zingt zachtjes in het donker
Een gedicht van verdriet in het holst van de nacht
In dromenland woont de ene
Wie haar hart bezit
Hij staart in de donkere nacht
Hij herinnert de tijd wanneer alles helder was
Is ze weg, was het waar
Dat liefde alles veroverd?
En later, wanneer de zon wakker word, herenigen ze
Deze twee zielen die ooit werden gescheiden, dankzij liefde
Herinner me als de morgen komt
Als het donker eindelijk weg is
Wij zullen één zijn en niets verandert dat
En ik geloof dat het daglicht weer komt
Ze herinnert toen, onder het maanlicht
Ze voor het eerst ontmoetten
Hij droomt van haar dag en nacht
Dat zij snel weer terug naar hem komt
En later, wanneer de zon wakker word, herenigen ze
Deze twee zielen die ooit werden gescheiden, dankzij liefde
Herinner me als de morgen komt
Als het donker eindelijk weg is
Wij zullen één zijn en niets verandert dat
En ik geloof dat het daglicht weer komt
Herinner me als de morgen komt
Als het donker eindelijk weg is
Wij zullen één zijn en niets verandert dat
En ik geloof dat het daglicht weer komt
Omdat ik geloof dat het daglicht weer komt
Ja, ik geloof dat het daglicht weer komt