Hala asılı olan şu tablolar gibi
Dünkü akşam yemeğinin masa örtüsü gibi
Her zaman sana daha fazlasını demek için bekliyordum
Ve benim duygulu kelimelerim uçmak istemiyorlar
Hiç söylemediklerim çayın içinde eridiler
Bir sadakatsizin asla yapmayacağım demesi gibi
Bir aşk hapishanesinde olduğumu hissediyorum
Eğer açıklamamı imzalamazsam beni unutacaksın
Şüphesizce bir şeytana sarılmıştım
Konuşmamı dinlerken senin yüzünü görebilmek için
Sen tüm istediğimden daha fazlasısın
Ama seni kendi yalnızlığımda kaybediyorum
Gözlerim iki çift kara
Asla açık bir şekilde konuşmayan
Kalbim acıyla dolu
Ve ben bir bez bebeğim
Her sessizlik alçakgönüllü bir kalış
Ardımdan durmadan ağlamak
Sana senin için hissettiklerimi anlatmak istiyorum
Ocağın ayı sana bakarak dinleyecek
nakarat
Sonsuz ateşten korkum yok
Ne de onun acı hikayelerinden
Ama sessizlik biraz soğuk
Ve benim kışlarım çok uzun
Ve senin dönüşün çok uzak olacak
Bir tangonun sözleri arasında
Çünkü bu samimi kalbim
Bez bebek olmaya yemin etti