Όσοι δρόμοι πατάω,
με ρωτάνε που πάω
μ’ανακρίνουν, ποιος είμαι,
τι αγαπάω και τι προσπερνώ
το όνομα σου να πω
δεν τολμάω
ίσως νόημα δεν έχει
μα εγώ επιμένω,
να σε ψάχνω, να σπέρνω
στη μεριά που κοιμόσουν ευχές
να ανθίσει το χτες
πάνω γέρνω
Όλα λες περνάνε,
μα τα κομμάτια μας μετράμε
Τι χάνεις, τι βρίσκεις και το σου πουλάνε
Στα ζάρια, μακριά μου
έπαιξες με την αγκαλιά μου
τι λάθος που είσαι ελάττωμά μου.
Δεν ξεχνάω,
κι ας πονάω θυμάμαι
Το ψέμα σου να’μαι
δεν ξέρω πως μπόρεσα
Κι έχω αφήσει μισό το κορμί μου
για σένα ψυχή μου
εγώ δε σε πρόδωσα.
Δεν ξεχνάω
κι ας περνάνε οι μέρες
κι οι μήνες σαν σφαίρες
να “ρχόσουν πως το “θελα
δεν μ’αγάπησες αλλά δεν πειράζει
κανείς δεν αλλάζει
μπορείς και χειρότερα…
Με ανάσες στο τζάμι, ζωγραφίζω χειμώνες
και καρδιές τώρα μόνος
που ήταν κάποτε ένα μαζί
τώρα ποιος επιζχεί
στους κανόνες.
Όλα λες περνάνε,
μα τα κομμάτια μας μετράμε
Τι χάνεις, τι βρίσκεις και το σου πουλάνε
Στα ζάρια, μακριά μου
έπαιξες με την αγκαλιά μου
τι λάθος που είσαι ελάττωμά μου.
Δεν ξεχνάω,
κι ας πονάω θυμάμαι
Το ψέμα σου να’μαι
δεν ξέρω πως μπόρεσα
Κι έχω αφήσει μισό το κορμί μου
για σένα ψυχή μου
εγώ δε σε πρόδωσα.
Δεν ξεχνάω
κι ας περνάνε οι μέρες
κι οι μήνες σαν σφαίρες
να “ρχόσουν πως το “θελα
δεν μ’αγάπησες αλλά δεν πειράζει
κανείς δεν αλλάζει
μπορείς και χειρότερα…