Tramvayın terlemiş camlarına
Kötü kelimeler yazıyorum parmaklarımla
Etrafta su oluklarının melodisi
Yağmurda ıslanmış kafam, buketteki otlar gibi,
Şehir birdenbire ıslandı ve büründü gri renge
Adımlıyorum, gerek yok şemsiyenin himayesine
Parıldadı şehir yağmurla, ayna misali , camlar.
Keşke misafir olabilsem bir eve şu yakınlardaki
Moralim
İçmiş olduğum bira miktarına bağlı
Kimsenin bana ihtiyacı yok, benim kimseye ihtiyacım yok.
Çatılardan düşüyor damlalar, ilk yağmur geçti gitti
Hava sıcaklığı artıda, bahar geldi gibi
Her şey o kadar da kötü olmayacak, gülümsersen
Birlikte bakacağız dünyaya, eğer istersen
Kurumuş bir bardağın içinden
İks kuşağı, sıfır kuşağı
Bir garibiz biz, İlk bakışta tanınırız
Acıyı unuttuk - oraya buraya savruluruz.
Bilmiyorum, hangimize fazladan bir şey daha lazım.