Πιθανώς,αυτός είναι ο παραδεισός μου
ψάχνοντας την αντανακλασή του
σε αντικείμενα με μαύρο χρώμα
και ακούγοντας την φωνή τη Μαίου
Πιθανώς,αυτός είναι ο παραδεισός μου
στις αχτίδες του φωτος του παραθύρου
τόσο κοντά μοιάζει ο ουρανός
όταν στα μάτια υπάρχει το χρώμα του παραδείσου
Και είναι καλό που δεν ξέρει
για κάποια σαν και μένα
και πως στα ονειρά μου
(πέφτουν) χιονονιφάδες βανίλιας-είναι χειμώνας
Και κάτω απο τα ξυπόλυτα βήματα
χιονοθύελλες και πάγος
Εκείνος ποτέ
δε θα φύγει απο τις σκέψεις μου.
Και δεν ντρέπομαι να ουρλιάξω
γι'αυτό το οποίο είναι αγάπη
τα λόγια του μέσα σε 3 λεπτά
κάνουν το αίμα μου να βράζει
Συνεχίζω να επαναλαμβάνω
πως όλα είναι κάλα
αλλά ξέρω ,τον χρειάζομαι
χρειάζομαι ακόμα.
Πιθανώς,αυτός είναι ο παραδεισός μου
περιφέροντας ανθοδέσμες μα κομμένα λουλούδια
για να σωθούν απο τον αέρα
και για να πω ψέματα πως μου δώσαν τα λουλούδια
Φυσικά,αν δεν ήσουν εσύ
δεν θα συναντούσα το ξημέρωμα
του παγωμένου σου πλανήτη
στον οποίο χωρίζονται οι γέφυρες.