Мой друг художник и поэт [Moy drug hudozhnık ı poet] [Turkish translation]

Ressam ve şair dostum, yağmurlu bir akşamın camına

Aşkımı çizdi, dünyevi bir mucize yaratarak.

Oturdum, suskun bir şekilde, sessizliğin tadını çıkardım.

Aşkım o andan itibaren hep yanımda oldu.

Ve aktı zaman su misali.

Hep bir sıcaklık hissettim.

O yağmurlu akşamda

Pencere camını seyrettim.

Ama yıllar ilerledikçe

Aşkımın gözlerinde hüzünle karşılaştım,

Mat ışığın yağmur bıkkınlığında,

İşte bak, renk değiştirdi aşk.

Aşkım renk değiştirdi, söndü mucizevi parlaklıktaki gün.

Gecenin gölgesi aşkımın üzerini örtmekte.

Neşeli boyaların gevezelikleri, ateşin sihirli oyunu.

Aşkım artık bana mutluluk vermiyor.

Solmuş zarif tonlar.

Kaybolmuş zirve ve derinlik,

Belirgin çizgiler artık yok.

İşte ilgisizliğin portresi.

Aşkla göz göze geliyoruz,

Ne neşeliyim ne öfkeli.

Renksiz rüyaların dünyevi dinginliği

Suskunluğunu benimle paylaşıyor.

İlham veren o yüz, güzelim hatlarını kaybediyor.

Sonunda aşkım içimde can veriyor.

Hüzünlü yağmur damlaları camdan dökülüp gidiyor,

Aşkım giderken usulca ağlıyor.

Yaşanan günlere bir gök kuşağı

Sepeliyor gelecek yılların tozu.

Ve aynı şekilde rengini kaybediyor

Ona ait anılar.

Resim, camda eriyor.

Kurtulabilmesi için bir ümit yok.

Nasıl yeniden aşkımı

Mutluluğun rengiyle boyayabilirim?

Belki de kırmalı camları...

Başka bir dünyaya sarılmalı

Güneş ışıklarını çizen

Bir ressam ve şairin yaşadığı...